Artykuł prezentuje przegląd wybranych kategorii pragmatyki kulturowej, niezbędnych do zrekonstruowania ujęcia przez Jeffreya Alexandra procesu sekularyzacji. Szczególna uwaga została poświęcona binarnym kodom sacrum–profanum, quasi-rytualnym performansom, ikoniczności, moralnemu dyskursowi społeczeństwa obywatelskiego oraz analizie społecznej konstrukcji zła jako ciemnej strony nowoczesności.