Artykuł sytuuje się w obrębie kulturoznawstwa rozumianego jako opisywanie wartości i uczuć przejawiających się za pośrednictwem różnorakich ludzkich wytworów. Przeprowadzona analiza koncentruje się na kulturze, której trzonem jest pielęgnacja inności. Źródłami są przede wszystkim publikacje antygenderowe, dopełnione refleksją nad filozofią Slavoja Žižka oraz nad polską recepcją teorii queer. W tekście została postawiona teza, że wysoka ranga pary tożsame–inne jest w jakiejś mierze cechą wspólną zarówno strony antygenderowej (mężczyzna–kobieta), jak i queerowej (system–nienormatywność).