Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Nagłówek strony

Artykuły

Nr 2(7) (2014): Co nam po kontrkulturze?

Karnawalizacja protestu

  • Maciej Kowalewski
DOI
https://doi.org/10.51196/srz.7.9
Opublikowane
1. 11. 2014

Abstrakt

W niniejszym tekście przedstawiono przegląd wybranych badań opisujących polityczne znaczenia estetyki karnawału. Celem artykułu było wskazanie możliwych konsekwencji karnawalizacji protestu, począwszy od stosowania karnawałowego repertuaru w celu generowania zainteresowania mediów i mobilizowania uczestników, a skończywszy na efekcie osłabienia politycznej wymowy tych ruchów społecznych, które wykorzystują opisywane w tekście taktyki. Zdaniem autora w wielu przypadkach niemożliwe jest oddzielenie stosowanej taktyki od przesłania ruchów społecznych, dlatego też badanie skuteczności stosowania karnawalizacji protestu powinno uwzględniać także przeobrażenia tożsamości zbiorowej i celów definiowanych przez protestujących.

Bibliografia

  1. Amann M. 2005a. Laugh parade – Öffentlich die Macht verlachen, [w:] Go. stop. act!. Die Kunst des kreativen Strassenprotests–Geschichten–Aktionen–Ideen, red. M. Amann, Trotzdem–Verlag–Genossenschaft, Grafenau, s. 35–37.
  2. Amann M. 2005b. Pink & Silver, [w:] Go. stop. act!. Die Kunst des kreativen Strassenprotests–Geschichten–Aktionen–Ideen, red. M. Amann, Trotzdem–Verlag–Genossenschaft, Grafenau, s. 124–136.
  3. Amenta E., Caren N. 2004. The legislative, organizational, and beneficiary consequences of state oriented challengers, [w:] The Blackwell companion to social movements, red. D. Snow i in., Wiley-Blackwell, London, s. 461–489.
  4. Atkinson J. D. 2010. Alternative media and politics of resistance. A communication perspective, Peter Lang, New York.
  5. Bachtin M. 2010. Ludowe formy świąt karnawałowych, [w:] Antropologia widowisk, red. A. Chałupnik i in., Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 407–418.
  6. Bełkot A. 2008. Karnawalizacja jako pojęcie ludyczne, „Homo Communicativus” 2008, nr 2, s. 45–58.
  7. Bendyk E. 2012. Bunt sieci, Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa.
  8. Braun K. 2005. Karnawał? Karnawalizacja!, [w:] Antropologia widowisk, red. A. Chałupnik i in., Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 449–457.
  9. Buechler S. M. 2000. Social movements in advanced capitalism, Oxford University Press, New York.
  10. Burke P. 2009. Kultura ludowa we wczesnonowożytnej Europie, tłum. R. Pucek, M. Szczubiałka, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
  11. Clemens E., Hughes M. 2002. Recovering past protest. Historical research on social movements, [w:] Methods of social movements research, red. B. Klandermans, S. Staggenborg, University of Minnesota Press, Minneapolis, s. 201–231.
  12. Chodak J. 2011. Rola tradycji w mobilizacji ruchów rewolucyjnych, [w:] Tradycja w kontekstach społecznych. Tradycja dla współczesności. Ciągłość i zmiana. T. 3, red. J. Styk, M. Dziekanowska, Wydawnictwo UMCS, Lublin, s. 63–74.
  13. Cornwall M. i in. 2007. Signals or mixed signals. Why opportunities for mobilization are not opportunities for policy reform, „Mobilization” 2007, nr 3, 239–254.
  14. Della Porta D., Diani M. 2009. Ruchy społeczne. Wprowadzenie, tłum. A. Sadza, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
  15. Dębska A., red. 2005. Solidarność 1980–81. Karnawał z wyrokiem, Ośrodek i MH m.st. Warszawy, Warszawa.
  16. Dudzik W. 2005. Karnawały w kulturze, Sic!, Warszawa.
  17. Eyerman R. 2002. Music in movement. Cultural politics and old and new social movements, „Qualitative Sociology” 2002, nr 3, s. 443–458.
  18. Głowacki B. 2002. Reclaim the streets – radykalna ekologia w mieście, „Zielone Brygady. Pismo Ekologów”, nr 1(169). http://www.zb.eco.pl/ zb/169/refleksj.htm; dostęp: 1.07.2014.
  19. Gocht T. i in. 2005. Politisches Strassentheater, [w:] Go. stop. act!. Die Kunst des kreativen Strassenprotests–Geschichten–Aktionen–Ideen, red. M. Amann, Trotzdem–Verlag–Genossenschaft, Grafenau, s. 56–74.
  20. Humphrey Ch. 1980. The politics of carnival. Festive misrule in medieval England, Manchester University Press, Manchester.
  21. Heers J. 1995. Święta głupców i karnawały, tłum. G. Majcher, OW Volumen, Warszawa.
  22. Jackson P. 1988. Street life. The politics of carnival, „Environment and Planning D: Society and Space” 1988, nr 2, s. 213–227.
  23. Jordan J. 2002. The art of necessity. the subversive imagination of Anti-Road Protests and Reclaim the Streets, [w:] The cultural resistance reader, red. S. Duncornbe, Verso, London, s. 347–357.
  24. Kershaw B. 2002. The politics of performance. Radical theatre as cultural intervention, Routledge, London.
  25. Kohtes M. M. 1990. Guerilla Theater. Theorie und Praxis des politischen Straßentheaters in den USA 1965–1970, Gunther Narr, Tübingen.
  26. Kolb F. 2007. Protest and opportunities. The political outcomes of social movement, Campus Press, New York.
  27. Krajewski M. 2010. Dyskretna niezgoda. Opór i kultura materialna, „Kultura Współczesna” 2010, nr 2, s. 35–50.
  28. Kubik J. 2007. Polityka kontestacji, protest, ruchy społeczne. Logika rozwoju teorii, „Societas/Communitas” 2007, nr 4–5, s. 41–82.
  29. Le Roy Ladurie E. 2011. Święto zimowe. Karnawał w Romans 1579–1580, [w:] Karnawał. Studia historyczno-antropologiczne, red. W. Dudzik, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 175–204.
  30. Lelandais G. E. 2013. Citizenship, minorities and the struggle for a right to the city in Istanbul, „Citizenship Studies” 2013, nr 6–7, s. 817–836.
  31. Mezger W. 2010. Obyczaje karnawałowe i filozofia błazeństwa, [w:] Antropologia widowisk, red. A. Chałupnik i in., Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 419–429.
  32. Mühlberger S. 2013. Die YouTube-Nazis, „Der Spiegel” 2013, nr 7 (9.2.2013), s. 34.
  33. Niżyńska A. 2011. Street art jako alternatywna forma debaty publicznej w przestrzeni miejskiej, Wydawnictwo TRIO, Warszawa.
  34. Nowosielski M. 2011. Socjologiczna refleksja na temat ruchów społecznych, „Przegląd Zachodni” 2011, nr 4, s. 3–28.
  35. Paczoska E. 2008. Pomarańczowy karnawał we Wrocławiu, „Kultura Miasta. Miasto w Kulturze” 2008, nr 2–3, s. 79–88.
  36. Power C., Knight Ch. 2012. Arrest for attempted street theatre, „Anthropology Today” 2012, nr 1, s. 24–26.
  37. Riggio M. 2011. Czas poza czasem? Miejska dialektyka karnawału, [w:] Karnawał. Studia historyczno-antropologiczne, red. W. Dudzik, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego Warszawa, s. 375–402.
  38. Rutland T. 2012. Activists in the making. Urban movements, political processes and the creation of political subjects, „International Journal of Urban and Regional Research” 2012, nr 3, s. 989–1011.
  39. Schindler N. 2010. Aspekty historyczno-antropologicznej teorii karnawału, [w:] Antropologia widowisk, red. A. Chałupnik i in., Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 419–429.
  40. Sennett R. 1996. Ciało i kamień. Człowiek i miasto w cywilizacji Zachodu, tłum. M. Konikowska, Wydawnictwo Marabut, Gdańsk.
  41. Shepard B. 2011. Play, creativity, and social movements. If I can’t dance, it’s not my revolution, Routledge, New York.
  42. Smithey L., Young M. P. 2010. Parading protest. Orange parades in Northern Ireland and temperance parades in Antebellum America, „Social Movement Studies” 2010, nr 4, s. 393–410.
  43. St John G. 2008. Protestival. Global days of action and carnivalized politics in the present, „Social Movement Studies” 2008, nr 2, s. 167–190.
  44. Studennna-Skrukwa M. 2012. Fucking Euro! – protesty społeczne na Ukrainie, „Czas Kultury” 2012, nr 1, s. 48–55.
  45. Taylor V., Van Dyke N. 2004. ‘Get up, stand up’. Tactical repertoires of social movements, [w:] The Blackwell companion to social movements, red. D. Snow et. al., Blackwell-Wiley, London, s. 262–293.
  46. Tendera M. 2013. Protest jako mechanizm równoważenia nierówności społecznych, „Kultura i Społeczeństwo” 2013, nr 2, s. 111–132.
  47. Tilly Ch. 2006. Regimes and repertoires, University of Chicago Press, Chicago.
  48. Turner V. 2011. Karnawał, rytuał i zabawa w Rio de Janeiro, [w:] Karnawał. Studia historyczno-antropologiczne, red. W. Dudzik, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 291–315.
  49. Vaccaro J. 2005. Give me an F. Radical cheerleading and feminist performance, „Women & Performance: a journal of feminist theory” 2005, nr 2, s. 43–50.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne