Skip to main navigation menu Skip to main content Skip to site footer
Page Header Logo

Comments

No. 2(9) (2015): Civil Courage

Sociological Conversion. Jakub Karpiński’s Sociology of Communism

  • Michał Łuczewski
DOI
https://doi.org/10.51196/srz.9.12
Published
1. 11. 2015

Abstract

The goal of the paper is to describe Jakub Karpiński’s sociology and specifically – his theory of Communism. It extends the Girardian concept of „novelistic conversion” to show that sociologists, just as novelists, undergo conversion that makes them realize that they are dependent on something they can give witness to. Already in the beginning of his academic career, Karpiński decided to serve his scholar and national community. His further work articulated what he fought against and what he fought for. In consequence, he constructed an integral theory of Communism, which validates, describes the bygone system as well as points to ways of overcoming it: truth and solidarity.

References

  1. Alexander J.C. 2001. Toward a Sociology of Evil, [w:] Rethinking evil, red. M.P. Lara, University of California Press.
  2. Bourdieu P., Wacquant L. 2001. Zaproszenie do socjologii refleksyjnej, tłum. A. Sawisz, Oficyna Naukowa.
  3. Bourdieu P. 2004. Męska dominacja, tłum. L. Kopciewicz, Oficyna Naukowa.
  4. Bourdieu P. 2014. On the State. Lectures at the Collège de France 1989–1992, Polity.
  5. Brzozowski S. 1910. Legenda Młodej Polski. Studia o strukturze duszy kulturalnej, B. Połoniecki.
  6. Durkheim É. 1990. Elementarne formy życia religijnego. System totemiczny w Australii, tłum. A. Zadrożyńska, PWN.
  7. Durkheim É. 1999. O podziale pracy społecznej, tłum. K. Wakar, PWN.
  8. Grabowska M. 2007. Jakub Karpiński, [w:] Socjologia na Uniwersytecie Warszawskim. Fragmenty historii, red. A. Sułek, IFiS PAN, Warszawa, s. 416–421.
  9. Jadacki J.J. 2013. Jakub Karpiński w kręgu Szkoły Lwowsko-Warszawskiej, „Studia Socjologiczne”, nr 4(211), s. 67–83.
  10. Karpiński J. 1984. Mowa do ludu. Szkice o języku polityki, Puls.
  11. Karpiński J. 1985. Przyczynowość w badaniach socjologicznych, PWN.
  12. Karpiński J. 1987. Niepodległość od wewnątrz, Odnowa.
  13. Karpiński J. 1988. Taternictwo nizinne, Pomost.
  14. Karpiński J. 1989. Nie być w myśleniu posłusznym. Ossowscy, socjologia, filozofia, Polonia Book Fund.
  15. Karpiński J. 1992a. Kultura i wielość rzeczywistości. Szkice o kulturze, FIS.
  16. Karpiński J. 1992b. Między komunizmem a demokracją, Verba.
  17. Karpiński J. 2003. Polska po przejściach, UMCS.
  18. Karpiński J. 2005. Ustrój komunistyczny w Polsce, WSPiZ.
  19. Karpiński J. 2006. Wprowadzenie do metodologii nauk społecznych, WSPiZ.
  20. KhosraviNik M. 2010. Actor descriptions, action attributions, and argumentation. Towards a systematization of CDA analytical categories in the representation of social groups, „Critical Discourse Studies”, nr 7(1), s. 55–72.
  21. Kierkegaard S. 1980. Co to znacz y być świadkiem prawdy?, [w:] K. Toepliz, Kierkegaard, Wiedza Powszechna, s. 280–290.
  22. Kołakowski L. 2010. Nasza wesoła apokalipsa. Wybór najważniejszych esejów, Znak.
  23. Kula M. 2005. Przedmowa, [w:] J. Karpiński, Ustrój komunistyczny w Polsce, WSPiZ.
  24. Kuroń J. 1984. Polityka i odpowiedzialność, Aneks.
  25. Leeuwen T. van 1996. The representation of social actors, [w:] Text and Practices: Readings in Critical Discourse Analysis, red. C. R. Caldas-Coulthard i M. Coulthard, Routledge, s. 32–70.
  26. Łuczewski M. 2015. Chrześcijanin bez Boga. Teologia polityczna Pierre’a Bourdieu, „Stan Rzeczy”, nr 1(8), s. 194–226.
  27. Marquard O. 2001. Szczęście w nieszczęściu. Rozważania filozoficzne, tłum. K. Krzemieniowa, Oficyna Naukowa.
  28. Motrenko J. 2016. Zmagania metodologa z empirią. Pozytywistyczna socjologia Jakuba Karpińskiego, „Stan Rzeczy”, nr 1(9), s. 212–244.
  29. Nowak-Jeziorański J. 2003. Jakub. Wypowiedzi zebrał i opracował Mariusz Kubik, http://www.mariuszkubik.pl/publikacje_prasowe_pke_karpinski.html; dostęp: 21.02.2016.
  30. Palikot J. 2014. Zdjąć Polskę z krzyża. Janusz Palikot w rozmowie z Cezarym Michalskim, WAB.
  31. Porębski Cz. 1996. Polish Value Theory. Five Lectures with Texts, WUJ.
  32. Ricoeur P. 1992. Zło. Wyzwanie rzucone filozofii i teologii, tłum. E. Burska, Pax.
  33. Rojek P. 2009. Semiotyka solidarności. Analiza dyskursów PZPR i NSZZ Solidarność w 1981 roku, Nomos.
  34. Schmitt C. 2008. Lewiatan w teorii państwa Thomasa Hobbesa. Sens i niepowodzenie politycznego symbolu, tłum. M. Falkowski, Prószyński i S-ka.
  35. Sułek, A. 2003. Droga Jakubowa, „Zeszyty Literackie”, nr 4(84), s. 116–117.
  36. Tatarkiewicz W. 1992. Pisma z etyki i teorii szczęścia. Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
  37. Taylor Ch. 2001. Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej, tłum. M. Gruszczyński, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  38. Tilly Ch. 2002. Stories, Identities, and Political Change, Rowman and Littlefield.
  39. Walicki A. 2009. Trzy patriotyzmy, [w:] tegoż, Naród, nacjonalizm, patriotyzm, Universitas, s. 343–397.
  40. Wolff K.H. 1969. For a Sociology of Evil, „Journal of Social Issues”, nr 25(1), s. 111–126.

Downloads

Download data is not yet available.